Clock


วันอังคารที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2555

มาทำความรู้จักกับเกลือที่เราบริโภคกันเถอะ

เกลือมาจากไหน
แหล่งกำเนิดของเกลือคือทะเล ทะเลสาบน้ำเค็ม บ่อน้ำเกลือ ดินและใต้ดิน เกลือที่ผลิตได้ใช้ชื่อตามแหล่งกำเนิดของเกลือ
เกลือทะเลหรือเกลือสมุทร
ในการผลิตเกลือทะเล ชาวนาเกลือได้สูบน้ำทะเลให้ไหลเข้าแปลงนาเกลือ เพื่อตากแดดให้น้ำเกลืออิ่มตัวจนกระทั่งเกลือตกผลึก แล้วใช้เครื่องมือที่ทำด้วยไม้เรียกว่าคฑา ซอยผลึกของเกลือที่จับกันเป็นแผ่นให้แตกออกจากกันเป็นเม็ด และลากเม็ดเกลือให้รวมกันเป็นกอง จากนั้นก็ระบายน้ำเกลือที่เหลือออกจากนาเกลือจนหมด และทิ้งเกลือตากแดดไว้ 2-3 วันจนแห้ง แล้วจึงขนเข้าเก็บในยุ้งฉาง
 
เกลือสินเธาว์
เกลือสินเธาว์ผลิตได้ด้วยการต้มหรือตากแดดน้ำเกลือจาก 3 แหล่ง คือ
  • บ่อน้ำเกลือ ซึ่งเกิดจากน้ำผิวดินไหลแทรกซึมลงใต้พื้นดินผ่านชั้นเกลือหิน แล้วละลายเกลือนั้นไปส่วนหนึ่ง สารละลายเกลือที่เกิดขึ้นก็ไหลไปสู่พื้นที่ระดับต่ำ แล้วซึมขึ้นบนผิวดินบ้าง หรือพุขึ้นตามแอ่งบ้าง จนกลายเป็นบ่อน้ำเกลือ
  • คราบเกลือบนผิวดิน หรือพื้นที่บ่อตื้น ๆ ที่แห้งแล้ว เมื่อนำดินจากผิวดินหรือพื้นบ่อมาสกัดด้วยน้ำ ก็จะได้น้ำเกลือ
  • น้ำเกลือใต้ดิน โดยการเจาะพื้นดินลงไปจนพบน้ำเกลือที่เค็มจัด แล้วใช้ถังชักรอก หรือสูบน้ำเกลือขึ้นมา
รู้มั๊ยว่าเกลือทะเลมีปริมาณไอโอดีนน้อยมากไม่แตกต่างกับเกลือสินเธาว์เลย
จากการสำรวจปริมาณไอโอดีนในเกลือบริโภคจากแหล่งต่าง ๆ พบว่า ทั้งเกลือทะเลและเกลือสินเธาว์มีปริมาณไอโอดีนไม่แตกต่างกัน คือมีน้อยมากอยู่ในช่วง 2 - 5 ไมโครกรัมต่อเกลือ 1 กิโลกรัมเท่านั้น ซึ่งไม่เพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย ที่ต้องการไอโอดีนเฉลี่ยวันละ 150 ไมโครกรัม
ปริมาณไอโอดีนในเกลือบริโภคจากแหล่งต่าง ๆ
(Wannaratana L. Natural Salt in Thailand. Nutition Divition, Department of Health, Ministry of Public Health. March 1994.)
ชนิด/แหล่งผลิต
ชนิดของเกลือ
ปริมาณไอโอดีน (mg/kg)
เกลือเม็ด
เกลือป่น
เกลือทะเล
สมุทรสงคราม
/
0.44
สมุทรสงคราม
/
0.36
สมุทรสาคร
/
0.37
สมุทรสาคร
/
0.25
เพชรบุรี
/
0.32
เกลือสินเธาว์
เลย
/
0.44
กาฬสินธ์
/
0.24
มหาสารคาม
/
0.35
อุดรธานี
/
0.34
หนองคาย
/
0.27
ขอนแก่น
/
0.28
เกลือที่บริโภคประกอบด้วยแร่ธาตุอะไรบ้าง
กระทรวงสาธารณสุขจึงได้ออกประกาศกระทรวง ฉบับที่ 153 เมื่อ พ.ศ. 2537 เรื่องเกลือบริโภค เป็นอาหารที่กำหนดคุณภาพหรือมาตรฐาน โดยจะต้องมีปริมาณไอโอดีนไม่น้อยกว่า 30 ppm (30 มิลลิกรัมต่อเกลือบริโภค 1 กิโลกรัม
นอกจากนี้เกลือบริโภค อาจมีแร่ธาตุอื่น ๆ ปนได้ ดังนี้
   
น้ำหนักแห้ง (%)
เกลือบริสุทธิ์
เกลือแกง
เกลือเม็ด
เกลือสำหรับปรุงอาหาร
(Refined salt)
(Table salt)
(Tablet salt)
(Cooking salt)
วัตถุที่ไม่ละลายน้ำ ต้องไม่เกิน
0.03
0.20
0.10
0.20
คลอไรด์(Cl) เช่น โซเดียมคลอไรด์ ต้องไม่ต่ำกว่า
99.60
97.00
98.00
97.00
อัลคาไลน์ เช่น โซเดียมคาร์บอเนต ต้องไม่เกิน
0.10
0.20
0.20
-
แคลเซียม (Ca) ต้องไม่เกิน
0.01
0.10
0.10
-
แมกนีเซียม (Mg) ต้องไม่เกิน
0.01
0.1
0.1
-
ซัลเฟต (SO4) ต้องไม่เกิน
0.30
0.50
0.50
-
เหล็ก (Fe) ต้องไม่เกิน
10.00
50.00
50.00
-
ตะกั่ว (Pb) ต้องไม่เกิน
2.00
2.00
2.00
-
อาเซนิก (As) ต้องไม่เกิน
1.00
1.00
1.00
-
คอปเปอร์ (Cu) ต้องไม่เกิน
2.00
-
-
-

(Wannaratana L. Natural Salt in Thailand. Nutition Divition, Department of Health, Ministry of Public Health. March 1994.)


  
ำไมเกลือต้องเสริมไอโอดีน
บางคนอาจสงสัยว่า ทำไมต้องเสริมไอโอดีนในเกลือ ในเมื่อเรามีเกลือทะเลรับประทาน ข้อมูลจริงที่ต้องปรับความเข้าใจเดิมกันเสียหน่อยคือ เกลือธรรมชาติทั้งเกลือทะเลและเกลือสินเธาว์ต่างมีไอโอดีน 2-5 พีพีเอม เท่านั้น ซึ่งไม่เพียงพอสำหรับการบริโภค น้อยนิดซะจนเรียกว่าเกลือทั้งสองชนิดไม่มีไอโอดีนเลยก็ว่าได้
เกลือได้ถูกเลือกให้เป็นมาตรการหลักในการเสริมไอโอดีน ทั้งนี้เพราะ การเสริมไอโอดีนเกลือทำได้ง่าย มีราคาไม่แพง มนุษย์ต้องการรับประทานเกลือทุกวัน ในปริมาณที่ไม่มากหรือน้อยเกินไป เพราะมีความเค็มเป็นตัวจำกัดอยู่ และการใช้เกลือไอโอดีน ได้มีการพิสูจน์แล้วว่าสามารถแก้ปัญหาโรคขาดสารไอโอดีนได้
ปกติคนเราบริโภคเกลือประมาณวันละ 1 ช้อนชา หรือ 5 กรัม ถ้าใช้เกลือเสริมไอโอดีนที่ได้มาตรฐาน จะสามารถป้องกันโรคขาดสารไอโอดีนได้
เกลือเสริมไอโอดีนมาจากไหน
เพื่อให้ประชากรได้รับสารไอโอดีนอย่างเพียงพอและทั่วถึง กระทรวงสาธารณสุข โดยกรมอนามัยได้สนับสนุนสารโปแตสเซียมไอโอเดท ให้แก่ผู้ประกอบการผลิตเกลือบริโภคในประเทศโดยไม่คิดมูลค่า และได้ออกประกาศกระทรวง ฉบับที่ 153 เมื่อ พ.ศ. 2537 เรื่องเกลือบริโภค เป็นอาหารที่กำหนดคุณภาพหรือมาตรฐาน โดยจะต้องมีปริมาณไอโอดีนไม่น้อยกว่า 30 ppm (30 มิลลิกรัมต่อเกลือบริโภค 1 กิโลกรัม)
การผลิตเกลือเสริมไอโอดีน
การผลิตเกลือเสริมไอโอดีน คือ การนำเอาเกลือสินเธาว์ หรือเกลือทะเล มาเติมสารละลายโปแตสเซียมไอโอไดด์ หรือสารละลายโปแตสเซียมไอโอเดท สำหรับในประเทศไทยและประเทศที่กำลังพัฒนามีอากาศร้อนชื้น จึงใช้สารละลายโปแตสเซียมไอโอเดทเติมลงไปในเกลือ ซึ่งจะเติมให้มีสัดส่วนของไอโอดีน 50 ส่วนต่อเกลือ 1 ล้านส่วน (50 ppm)
วิธีการผสมเกลือไอโอดีน มีหลายวิธี เช่น
  • โรงงานเล็ก ๆ ใช้วิธีผสมไอโอดีนด้วยมือ ฝักบัวรดน้ำ พลั่ว หรือฟ็อกกี้ที่ฉีดน้ำ
  • โรงงานขนาดใหญ่ ใช้วิธีการตักเกลือใส่สายพาน ให้เกลือไหลไปตามสายพาน ผ่านท่อฉีดพ่นสารละลายละลายโปแตสเซียมไอโอเดท แล้วปล่อยให้เกลือไหลลงไปสู่ถังผสม เพื่อผสมให้เกลือกับไอโอดีนเข้ากัน
สถานการณ์เกลือเสริมไอโอดีนในประเทศไทย
เกลือเสริมไอโอดีนส่วนใหญ่ยังมีไอโอดีนไม่ได้มาตรฐาน
แม้มีกฎหมายกำหนดให้เกลือต้องเสริมไอโอดีน โรคขาดสารไอโอดีนก็ยังเล่นงานคนไทย และเด็กไทยให้หมดอนาคต กลายเป็นทรัพยากรที่ด้อยค่า นั่นก็เป็นเพราะว่าเกลือที่แม้จะติดฉลากว่า "เสริมไอโอดีน" ซึ่งมีจำหน่ายในท้องตลาดมากมายหลากหลายยี่ห้อ ซ้ำบางยี่ห้อยังบรรจุในซองแพ็คเกจสวยงามน่าเชื่อถือ ส่วนใหญ่กลับไม่ได้มีไอโอดีนตามมาตรฐานที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด ที่ต้องมี 30-50 พีพีเอมไอโอดีน
ความครอบคลุมการบริโภคเกลือเสริมไอโอดีน และคุณภาพเกลือเสริมไอโอดีน ยังเป็นปัญหา
จากการสำรวจความครอบคลุมการบริโภคเกลือไอโอดีนในระดับครัวเรือน ปี 2546 พบว่า ความครอบคลุมการบริโภคเกลือไอโอดีนและคุณภาพเกลือเสริมไอโอดีน ยังเป็นปัญหาทั่วประเทศ โดยเป็นเกลือที่มีคุณภาพตามมาตรฐาน (มีไอโอดีนไม่น้อยกว่า 30 พีพีเอม) เพียงร้อยละ 50.6 เท่านั้น
และภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มีความครอบคลุมการบริโภคเกลือไอโอดีนต่ำที่สุด และคุณภาพเกลือก็ต่ำกว่าภาคอื่น ๆ ด้วย ซึ่งสอดคล้องการขาดสารไอโอดีน จากผลการสำรวจเมื่อปี 2546 พบว่า ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มีสัดส่วนของผู้ขาดสารไอโอดีนในระดับรุนแรงและปานกลางสูงกว่าเกณฑ์ของ WHO และสูงกว่าภาคอื่น ๆ
ความครอบคลุมการบริโภคเกลือเสริมไอโอดีน และเกลือที่มีคุณภาพตามมาตรฐาน ปี 2546 เป็นรายภาค
ความครอบคลุมการบริโภคเกลือไอโอดีน (%)
เกลือที่มีคุณภาพมาตรฐาน
ภาคเหนือ
77.7
57.8
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
30.6
27.0
ภาคกลาง
68.0
52.2
ภาคใต้
85.3
70.9
รวม
63.5
50.6
ทำไมเกลือเสริมไอโอดีนยังไม่ได้มาตรฐาน
จากรายงานโครงการจัดทำระบบเฝ้าระวังติดตามและประเมินความก้าวหน้าโครงการควบคุมโรคขาดสารไอโอดีนแห่งชาติ พบว่า ในปี พ.ศ.2546 มีเกลือเสริมไอโอดีนที่ได้คุณภาพเพียง 50 % เท่านั้น
การที่เกลือเสริมไอโอดีนส่วนใหญ่ยังไม่ได้มาตรฐานนั้น อาจเกิดจากหลายสาเหตุ ดังนี้
1. มาตรฐานการผลิตเกลือไอโอดีนยังไม่ดีพอ โรงงานเล็ก ๆ ใช้วิธีผสมไอโอดีนด้วยมือ ฝักบัวรดน้ำ พลั่ว หรือฟ็อกกี้ที่ฉีดน้ำ หรืออาจเกิดจากความรู้เท่าไม่ถึงการใด ๆ ก็ตาม ทำให้ไอโอดีนกับเกลือผสมไม่เข้ากันดี ทำให้ระดับไอโอดีนในเกลือบริโภคมีความแตกต่างอย่างมาก ทั้งในเกลือที่เสริมไอโอดีนในคราวเดียวกัน และต่างเวลา, ต่างโรงงานกัน ซึ่งทำให้คุณภาพของเกลือเสริมไอโอดีนไม่ได้มาตรฐานตามกฎกระทรวงที่กำหนดไว้
2. โรงงานผลิตเกลือเสริมไอโอดีน ยังไม่ให้ความสำคัญ ในการที่จะลงทุนจัดตั้งระบบการควบคุมคุณภาพ เนื่องจากจะต้องใช้เงินลงทุนมากขึ้น
3. การตรวจคุณภาพเกลือเสริมไอโอดีน ยังทำได้ไม่เต็มที่และจริงจัง
   
ทั่วโลกยอมรับกันว่าวิธีที่จะแก้ไขปัญหาขาดสารไอโอดีนได้อย่างครอบคลุมและทั่วถึง คือ รณรงค์ให้ทุกครัวเรือนบริโภคเกลือเสริมไอโอดีน (ไม่ใช่เกลือทะเลซึ่งถือว่ามีไอโอดีนไม่เพียงพอ)
แต่ที่น่าเป็นห่วง คือ ขณะนี้เกลือเสริมไอโอดีนในประเทศไทยยังไม่ได้มาตรฐานสม่ำเสมอ ทำให้ไม่ส่งผลให้ขจัดโรคขาดสารไอโอดีนได้อย่างที่คาดหวัง ปัญหานี้เกิดจากกระบวนการผลิตที่ส่วนใหญ่ยังไม่สามารถผสมไอโอดีนกับเกลือให้สม่ำเสมอได้ ซึ่งจะต้องมีการตรวจสอบกันอย่างจริงจัง และเข้มงวด
         
เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเกลือบริโภคมีไอโอดีนได้มาตรฐานหรือไม่
     
Titration หาปริมาณไอโอดีน ในห้องปฏิบัติการ

น้ำยาสำเร็จรูป I-Reagent ให้ค่าจริง ใช้แทน titration ได้
 ใช้ง่าย : หยดน้ำยา 3 หยดบนเกลือ 1 ช้อนตวง คนให้เป็นวงเท่าฝาจุก ดูสีเทียบกับแถบสีบนกล่องคสนาม สำหรับวัดไอโอดีนในเกลือ อย่างคร่าว ๆ 
I-KIT ชุดตรวจสอบภา
 
การปริมาณไอโอดีนในเกลือ
โดยวิธี Titration
การ Titrate หาปริมาณไอโอเดทในเกลือ
(เกลือเสริมไอโอดีนในประเทศที่กำลังพัฒนา จะใช้สารละลายโพแตสเซียมไอโอเดทเติมลงไปในเกลือ)
การหาปริมาณไอโอดีนในเกลือที่อยู่ในรูปของไอโอเดท โดยวิธี titration (Demaeyer, Lowenstein, and Thilly, 1979) มีปฏิกิริยา 2 ขั้นตอน คือ
ปฏิกิริยาขั้นแรก: เป็นการทำให้ไอโอดีนในเกลืออยู่ในรูปของไอโอดีนอิสระ (free iodine)
  • เติมกรดซัลฟุริกเพื่อทำให้ไอโอดีนในเกลืออยู่ในรูปของไอโอดีนอิสระ
  • เติม KI เพื่อช่วยให้ไอโอดีนอิสระละลายน้ำได้ดีขึ้น

ปฏิกิริยาขั้นที่2:
เป็นการไตเตรทหาปริมาณไอโอดีนโดยใช้ไธโอซัลเฟต
  • ไอโอดีนอิสระที่มีอยู่ในเกลือจะถูกใช้ไปโดยโซเดียมไธโอซัลเฟต จำนวนของไธโอซัลเฟตที่ใช้ในการไตเตรท จะเป็นสัดส่วนโดยตรงกับปริมาณไอโอดีนที่มีอยู่ในเกลือ
  • ใช้สารละลายแป้งเป็นอินดิเคเตอร์ โดยแป้งจะทำปฏิกิริยากับไอโอดีนเกิดเป็นสีน้ำเงิน ไตเตรทจนกระทั่งสีน้ำเงินหายไป แสดงว่าไอโอดีนถูกใช้โดยไธโอซัลเฟตหมดแล้ว
การไตเตรทหาปริมาณไอโอดีนในเกลือที่อยู่ในรูปของไอโอเดท มีขั้นตอนดังนี้

1. ชั่งตัวอย่างเกลือ 10 กรัม ใส่ในขวดรูปชมพู่ ขนาด 250 ml
2. ละลายตัวอย่างเกลือด้วยน้ำกลั่น 50 ml
3. เติมสารละลายกรดซัลฟุริกความเข้มข้น 2 N จำนวน 1 ml
4. เติม 10% KI จำนวน 5 ml ถ้ามีไอโอดีน สารละลายจะเปลี่ยนเป็นสีเหลือง
  5. ปิดปากขวดและนำไปเก็บในที่มืด10 นาที
  6. เตรียมบิวเรต โดยเติม 0.005 M โซเดียมไธโอซัลเฟตลงในบิวเรต
  7. เอาขวดออกจากที่มืด นำมาไตเตรทกับ 0.005 M โซเดียมไธโอซัลเฟต จนกระทั่งสารละลายมีสีเหลืองอ่อน
  8. เติมสารละลายแป้ง จำนวน 2 ml (สารละลายจะมีสีน้ำเงินเข้ม) แล้วไตเตรทต่อไปจนกระทั่งสารละลายเปลี่ยนเป็นสีชมพู และจางหายไปในที่สุด
  9. บันทึกปริมาตรของไธโอซัลเฟตที่ใช้ไปในการไตเตรท แล้วนำไปคำนวณหาปริมาณไอโอดีน
ชุดตรวจสอบภาคสนามชนิดขวดเดี่ยว สำหรับวัดปริมาณไอโอดีนในเกลือ (I-KIT)
เชื่อถือได้ สะดวก คงทน ราคาถูก
เพื่อเสริมมาตรการของกระทรวงสาธารณสุขที่ว่า เกลือเสริมไอโอดีนทั่วประเทศต้องได้มาตรฐาน คือมีไอโอดีน 30-50 ppm ชุด I-KIT เป็นชุดตรวจสอบชุดแรกของโลกที่สามารถบอกปริมาณไอโอดีนในเกลือได้ละเอียดถึงระดับ 0-100 ppm ได้อย่างสม่ำเสมอและแม่นยำทุกครั้งตลอดอายุการใช้งาน 2 ปี ชุดตรวจสอบนี้เป็นน้ำยาขวดเดียว และมีอุปกรณ์ประกอบคือ แถบสีเปรียบเทียบเพื่อการอ่านปริมาณไอโอดีน แผ่นพลาสติกสำหรับผสมเกลือกับน้ำยา และช้อนที่ตวงเกลือตามปริมาณที่กำหนด
 
I-KIT : สะดวก ใช้ง่าย ใช้ได้ทันทีในทุกสถานที่
การใช้ชุดตรวจสอบทำได้ง่าย มีขั้นตอนดังนี้
1. ตักเกลือ 1 ช้อน เทลงบนแผ่นพลาสติก
2. เทน้ำยา 3 หยดลงบนเกลือ
3. คนให้เป็นวงเท่าฝาจุก
4. เทียบสีกับแถบสีบนกล่อง
ได้มีการใช้ชุดทดสอบ I-KIT ทดสอบเกลือที่มีไอโอดีน 15 และ 35 ppm เทียบกับชุดทดสอบที่ซื้อจากต่างประเทศ ผลการทดลองเป็นดังรูป คือ ชุดทดสอบจากต่างประเทศไม่สามารถบอกความแตกต่างได้
จากการทดสอบในภาคสนามอย่างมากมายหลายจังหวัด โดยเฉพาะบุคลากรจากโรงงานเกลือ เจ้าหน้าที่สาธารณสุขและบุคคลทั่วไปในทุกระดับการศึกษา ผลการวิเคราะห์แบบสอบถามพบว่า ชุดตรวจ I-KIT มีคุณสมบัติเป็นที่พึงพอใจของผู้ใช้เป็นส่วนใหญ่ 95% ของผู้ใช้ตอบว่าการอ่านและทำตามวิธีใช้ง่ายมาก มากกว่า 90% ตอบว่าชุดตรวจสอบมีความเหมาะสมที่จะใช้ในทุกสถานที่ และสามารถอ่านค่าได้ใกล้เคียงกับความเป็นจริง
ข้อมูล ที่สำคัญจากการวิจัยอีกชิ้นหนึ่งคือ จากการสำรวจเกลือในท้องตลาดหลังจากที่มีการใช้ I-KIT พบว่า เมื่อวิเคราะห์ปริมาณไอโอดีนในเกลือ 28 ยี่ห้อ พบว่า 70% ได้ตามมาตรฐานหรือเข้าใกล้มาตรฐานมากขึ้น (เทียบกับ 40% ก่อนใช้ I-KIT) ซึ่งผลจากการวิจัยชุดนี้แสดงให้เห็นว่าชุดทดสอบ I-KIT มีส่วนช่วยให้เกลือหลายยี่ห้อมีปริมาณไอโอดีนตามมาตรฐานเพิ่มขึ้น และเป็นเครื่องมือที่ใช้ควบคุมและประกันคุณภาพเกลือเสริมไอโอดีนได้เป็น อย่างดี
 
I-KIT : มีความคงตัวของสี ทำให้สามารถวัดตัวอย่างจำนวนมากได้พร้อมกัน
I-KIT สามารถบอกได้ชัดเจนว่าเกลือได้ผสมกับไอโอดีนอย่างสม่ำเสมอหรือไม่ และบอกว่าเกลือเสริมไอโอดีนนั้น มีไอโอดีนตามมาตรฐานหรือไม่
เมื่อหยดน้ำยาบนเกลือที่มีไอโอเดทจะเกิดเป็นสีน้ำเงิน ซึ่งความเข้มของสีจะเพิ่มขึ้นตามปริมาณไอโอเดทที่เพิ่มขึ้นจาก 0-100 พีพีเอม (ส่วนในล้านส่วน) และสีที่เกิดขึ้นนี้จะมีความคงทนไม่ต่ำกว่าชั่วโมง ไม่จางหายไป ทำให้ใช้วัดปริมาณไอโอเดท โดยเทียบกับสีจากแผ่นสีมาตรฐาน ที่มากับชุดทดสอบได้อย่างแม่นยำ
   
I-KIT : ถูกต้อง แม่นยำ วัดได้ถูกต้อง 0-100 ppm, correlation coefficient = 0.9 ตลอดอายุการใช้งานไม่น้อยกว่า 2 ปี
ชุดตรวจสอบนี้ได้ผ่านการประเมินความแม่นยำ โดยเทียบกับค่าแท้จริงที่ได้จากวิธีมาตรฐานทางห้องปฏิบัติการ คือวิธี titration พบว่าค่า ppm ไอโอดีนที่ได้จาก I-KIT และวิธี titration มีค่า correlation coefficient 0.9 ซึ่งแสดงให้เห็นว่า I-KIT มีความแม่นยำสูง และโดยการประเมินจากค่า 95% limit ระหว่าง I-KIT และtitration พบว่ามี range ต่ำ ซึ่งแสดงว่า I-KIT มีความแม่นยำเช่นกัน
สำหรับในการผลิตจำนวนมากในหลายรุ่นของการผลิต (lot) ได้ประเมินความแม่นยำและความถูกต้องระหว่างน้ำยาแต่ละ lot ใน 10 lot โดยที่แต่ละ lot เตรียมน้ำยา 100 ชุด เมื่อสุ่มตัวอย่างมาทดสอบ พบว่าน้ำยาทั้ง 10 lot ให้ค่าความแม่นยำในการทดสอบเหมือนกัน (วิเคราะห์จากค่า mean + - SD, coefficient of variation และ range ของค่าที่อ่านได้)
 
ใครบ้างควรใช้ I-KIT ?
ผู้ผลิต - ได้แก่ บุคลากรจากโรงงาน/แหล่งผลิตเกลือเสริมไอโอดีน สามารถใช้ I-KIT ควบคุมคุณภาพเกลือก่อนบรรจุ โดยสุ่มตัวอย่างเกลือที่ผสมกับไอโอดีนตามจุดต่าง ๆ ของเกลือที่ออกจากเครื่องผสม และวัดปริมาณไอโอดีนโดยใช้น้ำยาจากชุดทดสอบหยดลงบนเกลือ ดูสีที่เกิดขึ้นเทียบกับแถบสีข้างกล่อง จะทราบได้ทันทีว่าเกลือนั้นมีไอโอดีนตามมาตรฐานหรือไม่ และเกลือที่ออกจากเครื่องผสมนั้นได้ผสมอย่างสม่ำเสมอหรือไม่
ผู้ควบคุมคุณภาพ - ได้แก่ บุคลากรของกระทรวงสาธารณสุข ในฐานะหน่วยงานที่รับผิดชอบก็จะมีเครื่องมือตรวจสอบเกลือในท้องตลาด ว่าแต่ละยี่ห้อได้มาตรฐานตามที่กำหนดหรือไม่
ผู้บริโภคปลายทาง - ได้แก่ อาสาสมัครหมู่บ้าน เจ้าหน้าที่สาธารณสุข ครูโรงเรียน นักเรียน ผู้นำชุมชน และประชาชนทั่วไป สามารถใช้ I-KIT ตรวจสอบคุณภาพเกลือที่ซื้อมาบริโภค ความตื่นตัวในการเลือกใช้เฉพาะเกลือเสริมไอโอดีนที่ได้มาตรฐานเพื่อปกป้อง สิทธิของผู้บริโภค จะผลักดันให้เกิดกลไกทางการตลาดในการควบคุมผู้ผลิตเกลือให้ปรับปรุงคุณภาพ สินค้าของตนให้ได้มาตรฐาน
น้ำยาสำเร็จรูป สำหรับวัดปริมาณไอโอดีนในเกลือ (I-Reagent)
ใช้ได้ทั้งในห้องปฏิบัติการและภาคสนาม
I-Reagent เป็นน้ำยาสำเร็จรูปขวดเดียว สำหรับใช้วัดปริมาณไอโอเดทในเกลือในขั้นตอนเดียว สามารถใช้ได้ทั้งในห้อง lab และภาคสนาม ทำให้ควบคุมคุณภาพของเกลือได้สะดวก และกว้างขวางขึ้น ทั้งจากฝ่ายสาธารณสุขจังหวัดเองและจากโรงเรียนในท้องถิ่น
 
หลักการที่ใช้วัดปริมาณไอโอดีนในเกลือ ซึ่งไอโอดีนที่ใช้เสริมในเกลืออยู่ในรูปของไอโอเดท ในวิธีการนี้จะใช้น้ำยาสำเร็จรูปผสมกับเกลือเพียงขั้นตอนเดียว ถ้าเกลือมีไอโอดีนก็จะมีสีน้ำเงิน
การที่เกิดสี เพราะโมเลกุลของไอโอดีน จะสอดแทรกเข้าไปในเกลียวของสารละลายแป้ง เกิดเป็นสารเชิงซ้อนที่มีสี จากสีน้ำเงินไปจนเป็นสีม่วงและสีน้ำตาลตามสัดส่วนของสาร และรูปทรงของแป้ง
สีที่เกิดขึ้นจากปฏิกิริยาระหว่างไอโอเดทในเกลือกับน้ำยา ได้สารละลายสีน้ำเงินที่มีความเข้มของสีเป็นสัดส่วนโดยตรงกับปริมาณไอโอเดทในช่วง 0-100 พีพีเอมไอโอดีน ซึ่งความเข้มของสีน้ำเงินจะวัดได้โดยใช้ spectrophotometer หรือ colorimeter ที่ความยาวคลื่น 500 นาโนเมตร
การใช้งานง่าย สะดวก รวดเร็ว
น้ำยาสำเร็จรูป I-Reagent นี้ เป็นน้ำยาที่มีองค์ประกอบที่ไม่เป็นอันตรายต่อผู้ใช้ และวิธีใช้งานง่ายมาก กล่าวคือ ในวิธีการวัดมีขั้นตอนง่าย ๆ ดังต่อไปนี้
1. ชั่งตัวอย่างเกลือ 0.1 กรัม ใส่หลอดทดลอง
2. เติมน้ำกลั่น 0.5 ml แล้วเขย่าให้เกลือละลาย
3. ใส่ I-Reagent จำนวน 3 ml เขย่าให้เข้ากัน
4. วัดสีโดยใช้เครื่องมือวัดสี (visible spectrophotometer หรือ colorimeter อย่างง่าย ๆ) ที่เวลาเท่าใดก็ได้หลังจากเวลา 5 นาที (ถ้าไม่มีเครื่องวัดสี เทียบกับหลอดมาตรฐานได้)
I Reader : เครื่องวัดสีอย่างง่าย วัดได้ทั้งค่าการดูดกลืนแสง และปริมาณไอโอดีน
สีที่เกิดขึ้นจากปฏิกิริยาระหว่างไอโอเดทในเกลือกับ I-Reagent มีความคงทนเป็นวัน
สีที่เกิดขึ้นจากปฏิกิริยาระหว่างไอโอเดทในเกลือกับ I-Reagent มีความคงทนเป็นวัน ทำให้สามารถวัดตัวอย่างได้ครั้งละมาก ๆ ทำให้ใช้เวลาในการวิเคราะห์สั้นมาก และสามารถเลือกวัดในเวลาที่สะดวกได้

I-Reagent มีความแม่นยำสูง
วิธีการวัดปริมาณไอโอเดทในเกลือเสริมไอโอดีนโดยใช้ I-Reagent นี้มีความแม่นยำสูงในระดับ 3-100 พีพีเอมไอโอดีน ดังที่ดูได้จากค่า % coefficient of variation ที่นอกจากจะมีค่าไม่เกิน 10 แล้ว ยังมีค่าค่อนข้างต่ำ กล่าวคือการวิเคราะห์ที่ 3 พีพีเอมไอโอดีนมีค่า % CV ประมาณ 3.5 ขณะที่การวิเคราะห์ที่ช่วงสูง 10-100 พีพีเอมไอโอดีน มีค่า % CV ประมาณ 0.43-1.7
ความแม่นยำของการวัดโดยใช้ I-Reagent
ppm ไอโอดีน
mean of ppm iodine (n = 10)
SD
% CV
2
3
5
10
20
50
80
100
1.77
2.77
4.49
9.04
30.71
50.90
79.46
99.37
0.234
0.093
0.080
0.159
0.458
0.637
0.710
0.435
3.09
3.35
1.72
1.76
1.49
1.25
0.89
0.43
I-Reagent ใช้แทนไตเตรชั่นได้
วิธี การหาปริมาณไอโอดีนโดยใช้น้ำยาสำเร็จรูป I-Reagent สามารถใช้ทดแทนวิธีการเดิมที่ใช้กันในปัจจุบันคือ titration ซึ่งไม่สะดวกนัก และยังคงใช้เวลานานต่อหนึ่งตัวอย่าง ซึ่งเป็นข้อจำกัดที่ทำให้ไม่สามารถวัดปริมาณไอโอเดทในตัวอย่างเกลือเสริม ไอโอดีนจากโรงงานเกลือ และแหล่งผลิตเกลือต่าง ๆ ได้ทันต่อเวลา ซึ่งเป็นปัญหาในการควบคุมมาตรฐานของเกลือเสริมไอโอดีนทั่วประเทศ ให้เป็นไปตามกฎกระทรวงสาธารณสุข
เปรียบเทียบความถูกต้องระหว่างวิธีวัดสีและวิธีไตเตรชั่น
เมื่อเทียบกับวิธีมาตรฐาน คือ titration พบว่าค่า ppm ไอโอดีนที่ได้จาก I-Reagent ได้ผลไม่ต่างไปจากวิธี titration เลย ดังจะดูได้จาก correlation coefficient มีค่าเท่ากับ 0.9887 ซึ่งแสดงให้เห็นว่า ทั้ง 2 วิธีการมีความสัมพันธ์กันสูงมาก
นอกจากนี้การวิเคราะห์ด้วย pair t-test ก็สนับสนุนผลของ correlation coefficient ว่าทั้ง 2 วิธีให้ผลการวิเคราะห์ที่ไม่ต่างกัน
และจากการใช้สถิติ kappa analysis ซึ่งได้ค่า kappa สูงถึง 0.924 แสดงให้เห็นว่าทั้ง 2 วิธีนี้มีความสอดคล้องกันดีมาก
ประโยชน์ของ I-Reagent
ทำให้ทราบประมาณไอโอเดทที่ควรใส่เพื่อให้เกลือมีไอโอดีน 30 ppm ไม่ใช่มากไป (50-70 ppm) หรือน้อยไป (8-15 ppm) อย่างที่ยังพบอยู่ในปัจจุบัน
การควบคุมคุณภาพของเกลือเสริมไอโอดีนทำได้สะดวก และกว้างขวางขึ้น ทั้งจากฝ่ายผู้ผลิต สาธารณสุขจังหวัดเอง ชุมชน และจากโรงเรียนในท้องถิ่น
โรงเรียนได้รับการพัฒนากระบวนการเรียนการสอน โดยใช้เครื่องมือที่มีอยู่แล้วในโรงเรียน
การตรวจไอโอดีนในเกลือโดยวิธีวัดสีมีขั้นตอนน้อย สามารถถ่ายทอดให้คนได้ง่าย เหมาะอย่างยิ่งสำหรับใช้สอนภาคปฏิบัติการในโรงเรียน สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมปลาย โดยเฉพาะในโรงเรียนที่มีเครื่องมือ spectrophotometer หรือแม้แต่เครื่องมือวัดสีอย่างง่าย ๆ เพราะจะให้ประโยชน์ ทั้งด้านหลักการทางด้านวิทยาศาสตร์ ด้านสุขภาพ และด้านโภชนาการ และยังเป็นประโยชน์ต่อชุมชนและสังคม ขณะที่ค่าใช้จ่ายของปฏิบัติการนี้ต่ำมาก
         
ติมกรดซัลฟุริกและ KI ลงในสารละลายเกลือ แล้ว titrate ด้วยสารละลายไธโอซัลเฟต โดยใช้น้ำแป้งเป็น indicator เพื่อดูการหายไปของสีน้ำเงิน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ค้นหา